Vetëm në vitet e fundit shkencëtarët kanë zbuluar se jo të gjithë dëgjojnë një zë të brendshëm – dhe një studim i ri hedh pak dritë mbi mënyrën se si jeta pa një monolog të brendshëm ndikon në mënyrën se si gjuha përpunohet në tru.
Ky studim i fundit nga Universiteti i Copenhagen në Danimarkë dhe Universiteti i Wisconsin-Madison në SHBA, propozon gjithashtu një emër të ri për gjendjen e mungesës së të folurit të brendshëm: anendofazi. Kjo është e ngjashme (nëse jo e njëjtë me) anauralia, një term i krijuar nga studiuesit në vitin 2021 për njerëzit që nuk dëgjojnë një zë të brendshëm, madje as nuk imagjinojnë tinguj, si përshembull një melodi muzikore apo sirenë.
Duke u fokusuar në zërat e brendshëm në këtë studim, ekipi rekrutoi 93 vullnetarë, gjysma e të cilëve thanë se kishin nivele të ulëta të të folurit të brendshëm, ndërsa gjysma tjetër raportuan se kishin një monolog të brendshëm shumë të avancuar. Këta pjesëmarrës u përpoqën një sërë detyrash – duke përfshirë një ku duhej të mbanin mend rendin e fjalëve në një sekuencë, dhe një tjetër ku fjalët e rimuara duhej të çiftoheshin së bashku.
“Është një detyrë që do të jetë e vështirë për të gjithë, por hipoteza jonë ishte se mund të ishte edhe më e vështirë nëse nuk dëgjoni një zë të brendshëm, sepse duhet t’i përsërisni fjalët vetes brenda kokës tuaj në mënyrë që t’i mbani mend ato.” thotë gjuhëtarja Johanne Nedergård, nga Universiteti i Copenhagen. “Dhe kjo hipotezë rezultoi e saktë.”
Vullnetarët që raportuan se dëgjonin një zë të brendshëm gjatë jetës së përditshme dolën dukshëm më mirë në detyrat sesa personat e tjerë: zëri i brendshëm i ndihmonte ata të kujtonin saktë më shumë fjalë dhe të përputhnin më shpejt fjalët e rimuara.
Studiuesit mendojnë se kjo mund të jetë dëshmi se zërat e brendshëm i ndihmojnë njerëzit të përpunojnë fjalët.
