Vrimat e zeza supermasive janë të afta të gllabërojnë me dhunë yje të tëra dhe të shtrembërojnë strukturën e kohës me masën e tyre pothuajse të pakuptueshme dhe ndikimin gravitacional. Fuqia e tyre e jashtëzakonshme dhe natyra misterioze ka rrëmbyer imagjinatën e brezave të shkencëtarëve dhe kineastëve, duke filluar nga Albert Einstein, tek Christopher Nolan, të cilët janë përpjekur ta bëjnë të panjohurën të kuptueshme përmes veprave të tyre të artit audiovizual dhe kërkimeve novatore.
Tani, një grup i ri simulimesh superkompjuterësh të NASA po i japin publikut një mundësi për të parë nga afër ndikimin përkulës të realitetit të këtyre gjigandëve kozmikë, duke u treguar atyre se si do të ishte të thithesh nga një vrime të zezë supermasive me një masë të barabartë me 4.3 milionë Diej.
“Njerëzit shpesh pyesin për këtë dhe simulimi i këtyre proceseve të vështira për t’u imagjinuar më ndihmon të lidh matematikën e relativitetit me pasojat aktuale në universin real,” shpjegoi astrofizikani i NASA-s Jeremy Schnittman.
Çdo simulim fillon me një vëzhgues që e shikon vrimën e zezë nga një distancë prej rreth 644 milionë km. Nga këtu, ndikimi gravitacional i vrimës së zezë tashmë mund të vërehet, pasi ai manipulon dritën e diskut për të përshtatur pjesën e sipërme dhe të poshtme të horizontit të ngjarjeve, duke i bërë jehonë shfaqjes së vrimës së zezë “Gargantua” të parë në filmin Interstellar të Christopher Nolan të vitit 2014.
Ndërsa udhëtimi vazhdon, ndikimi i vrimës së zezë supermasive intensifikohet për të krijuar një kaleidoskop të vijave fotonike që lëvizin, të cilat bëhen gjithnjë e më të holla ndërsa astronauti do të afrohet dhe kalon nëpër horizontin e ngjarjeve.
