Oqeani i gjerë nëntokësor i Evropës, një nga hënat e shumta të Jupiterit, përmban karbon, një nga përbërësit thelbësorë për jetën, siç tregojnë shkencëtarët.
Vëzhgimet nga teleskopi hapësinor James Webb, tregojnë se akulli i dioksidit të karbonit në sipërfaqen e hënës e ka origjinën nga oqeani i kripur që shtrihet nën një kore akulli 16km të trashë. Megjithëse gjetjet nuk i përgjigjen pyetjes nëse jeta aliene fshihet në thellësitë e ftohta dhe të zymta, ato përforcojnë pikëpamjen se oqeani i Evropës mund të jetë vendi më premtues në sistemin diellor për të kërkuar për jetë aliene.
“Kjo është një punë e madhe dhe unë jam shumë i emocionuar,” tha Dr Christopher Glein, një gjeokimist në Institutin Kërkimor Southwest, në Teksas, SHBA. “Ne nuk e dimë ende nëse jeta është në të vërtetë e mundur në oqeanin e Evropës. Por ky zbulim i ri përforcon mendimin se oqeani i Evropës do të ishte një ambjent i përshtatshëm për të zhvilluar një jetesë. Ky mjedis duket tërheqës nga perspektiva e astrobiologjisë.”
Format hipotetike të jetës do të duhet të përballen me disa fatkeqësi ekstreme, duke përfshirë temperaturat e sipërfaqes që rrallë tejkalojnë -140 gradë Celsius dhe rrezatimin e ardhur nga Jupiteri. Por, oqeani i Evropës – 64-160 km i thellë, 16 deri në 23 km nën sipërfaqen e tij të akullt – e ka bërë hënën një pretendente kryesore në kërkimin e jetës.
Hulumtimet e mëparshme kanë identifikuar praninë e akullit të ngurtë të CO2 në sipërfaqen e Evropës, por nuk ishte e qartë nëse ai ishte hedhur nga oqeani nëntokësor apo ishte dërguar në sipërfaqen e hënës nga ndikimet e meteorëve. Vëzhgimet e fundit përdorën rrezet infra të kuqe nga teleskopi James Ëebb për të hartuar shpërndarjen e CO2 në sipërfaqen e Evropës.
Kjo tregoi një pikë të nxehtë të CO2 në Tara Regio, një rajon afërsisht 1800 km katror i të ashtuquajturit “terreni i kaosit“. Këtu sipërfaqja dominohet nga çarje akullnajore dhe kreshta të akullta, të formuara pasi blloqet e akullit janë detyruar të dalin në sipërfaqe përmes proceseve gjeologjike.
