Aktiviteti i shtuar diellor gjatë periudhës së njohur si “maksimumit diellor” I vitit 2024 po ndikon ndjeshëm në jetëgjatësinë e satelitëve në orbitën e Tokës, veçanërisht në konstelacione të mëdha si Starlink i SpaceX. Shpërthimet diellore shkaktojnë stuhi gjeomagnetike që ngrohin atmosferën e Tokës, duke e bërë atë të zgjerohet dhe të krijojë më shumë fërkim ndaj satelitëve, duke i detyruar ata të bien më shpejt në Tokë.
Një studim nga NASA, i udhëhequr nga Denny Oliveira, tregon se gjatë stuhive të forta, jeta e satelitëve mund të shkurtohet me deri në 10 ditë. Në raste ekstreme, satelitët që orbitonin nën 300 kilometra kanë hyrë përsëri në atmosferë pas vetëm 5 ditësh, ndërsa zakonisht do të kishin qëndruar mbi 15 ditë.
Starlink ka aktualisht mbi 7000 satelitë aktivë dhe planifikon të rrisë këtë numër në mbi 30,000. Midis viteve 2020 dhe 2024, 523 satelitë Starlink janë rihyrë në atmosferë. Kjo është hera e parë në histori ku ka kaq shumë satelitë që bien në Tokë pothuajse çdo javë, dhe pritet që së shpejti të ndodhë çdo ditë.
Megjithëse kjo ndihmon në pastrimin automatik të orbitës nga satelitët e vdekur, ka edhe rreziqe. Shkurtimi i kohës në atmosferë mund të rrisë mundësinë që pjesë të satelitëve të mos digjen plotësisht dhe të bien në Tokë. Në gusht 2024, një copëz 2.5 kg e një sateliti Starlink ra në një fermë në Saskatchewan, Kanada – rasti i parë i dokumentuar nga SpaceX që një pjesë sateliti i ka mbijetuar rihyrjes në atmosferën e Tokës. Ekspertët shqetësohen se mund të ketë më shumë raste të tilla që nuk janë zbuluar.
Ky fenomen tregon sfidat e reja që paraqet kombinimi i aktivitetit diellor dhe konstelacioneve masive të satelitëve.
