Grimcat, në shumë kuptime, janë gjatë gjithë kohës në lëvizje me drejtime nga më të ndryshmet. Megjithatë, kohët e fundit shkencëtarët janë të interesuar gjithnjë e më tepër në lëvizjen kolektive, pra në një drejtim të vetëm.
Studimi i ri i botuar në Journal of Statistical Mechanics: Theory and Experiment, tregon pse “kalimi në lëvizje kolektive” – momenti ku gjërat e ndara në drejtime individuale grupohen së bashku dhe veprojnë si një gjë e vetme – është kaq i vështirë të përcaktohet. Lëvizja kolektive është një fenomen i njohur i fizikës së grimcave. Peshqit janë një shembull mjaft i mirë i lëvizjes kolektive dhe shkencëtarët besojnë se aftësia e tyre e sofistikuar për të ndryshuar drejtimin është rezultat i shqisave më të mprehta nga sa mendonim më parë. Por kjo nuk e shpjegon plotësisht fizikën se si grupet qëndrojnë të rregullt apo përgjigjen në mënyra jashtëzakonisht të shpejta.
Ndërsa shkencëtarët vëzhguan peshqit dhe zogjtë, ata menduan se diçka si një aftësi magnetizmi mund të shpjegojë formimin e këtyre grupimeve. Brenda parametrave të duhur, grimcat e magnetizuara sillen në mënyrë të rregullt, dhe kafshët sigurisht grupohen dhe rigrupohen në lëvizje të sinkronizuara. Por në këtë eksperiment të ri, shkencëtarët zbuluan se, në vend të kësaj, këto grupe lëviznin në bazë të luhatjeve.
Në mekanikën statistikore, luhatja është një formulë specifike që tregon rritjen e entropisë (prirjes për çrregullim) në një sistem si një tufë zogjsh ose në qarkullimin e gjakut. Kjo entropi vjen në forma si “zhurma“, e cila (në këtë rast) është thjesht një variabël që ndikon në një pjesë të një tufe ose sistemi në mënyrë që të krijojë ndryshim.
Në konfigurimin e tyre eksperimental, edhe magnetët iu përgjigjën zhurmës në një mënyrë të pandërprerë, ose më pak të rregullt, që çoi në një grupim të rregullt. Pavarësisht nga rezultati i një tufe të rregullt ose grupimi, katalizatori për të kaluar në ato grupe ishte i çrregullt. Zbulimi nuk ishte i vërtetë për të gjitha modelet që shkencëtarët testuan.
Por ai përfundoi duke u zbatuar edhe për ato që duken si skenarë shumë më kompleksë – si pëllumbat që grupohen në bazë të asaj që mund të shohin dhe llogaritin mendërisht, dhe jo përmes shqisave të tyre të tjera.
