Frika e arritjes së një pike pa kthim për sa i përket klimës në Tokë është shumë e madhe dhe shkencëtarët po eksplorojnë metoda drastike gjeoinxhinierike për të zbutur krizat mjedisore.
Një nismë e tillë nga Real Ice dhe Qendra e Universitetit të Cambridge për Riparimin e Klimës fokusohet në trashjen e akullit të oqeanit Arktik për të kundërshtuar situatën ku shkrirja e akullit ekspozon më shumë oqeanin, duke përshpejtuar thithjen e nxehtësisë dhe shkrirjen e mëtejshme të akullit. Zgjidhja e Real Ice përfshin përdorimin e dronëve nënujorë me karburant hidrogjeni për të pompuar ujin e detit në akullin ekzistues, duke krijuar një shtresë të sipërme më të trashë që mund të mbijetojë më tepër gjatë verës.
Ndërsa testet fillestare krijuan 1000 tonë akull në një zonë të vogël, shkallëzimi i kësaj teknologjie për ndikim të rëndësishëm mbetet një sfidë masive. Vlerësimet sugjerojnë se 10 miliardë dollarë në vit do të kërkoheshin për të vendosur shkallëzuar këtë operacion, por përkrahësit argumentojnë se ky investim mund të kursejë triliona në kostot e dëmtimit të klimës.
Megjithatë, gjeoinxhinieria përballet me kritika, me skeptikët që paralajmërojnë se mund të zvogëlojë përpjekjet thelbësore për reduktimin e emetimeve. Kritikët theksojnë “rrezikun moral” dhe dështimin e mundshëm të këtyre ndërhyrjeve të kushtueshme, të cilat mund të përkeqësojnë ndikimet klimatike nëse emetimet nuk kufizohen në të njëjtën kohë.
CEO i Real Ice, Andrea Ceccolini, e përshkruan metodën e trashjes së akullit si “imitim i natyrës“, duke theksuar restaurimin e frymëzuar nga natyra dhe jo inxhinierinë ndërhyrëse. Gjeoinxhinieria mbetet e diskutueshme, me metoda alternative si injektimi i aerosolit stratosferik (SAI) gjithashtu në shqyrtim, pavarësisht rreziqeve si shiu acid.
Mbështetësit besojnë se përgatitja e teknologjive të tilla është thelbësore duke pasur parasysh pamundësinë për të arritur reduktime të mjaftueshme të emetimeve. Qëllimi i Real Ice është “të blejë kohë”, të reduktojë ngrohjen planetare dhe të plotësojë përpjekjet për dekarbonizimin dhe kapjen e karbonit për të shmangur pikat katastrofike të klimës.
