Lojrat ngelen gjithmonë çështje shijesh. Ka nga ta që shijojnë aksionin, disa garat, disa shooter dhe disa të cilët preferojnë horrorin. Këta të fundit sigurisht që kanë dëgjuar shumë për Last of Us, por nëse je nga të paktët njerëz në rruzull që nuk e ke luajtur ndonjëherë ndoshta do bëje mirë ta shtyje pas karantinës.
Fati e deshi që ta luanim tani së fundi dhe më beso nuk ishte fare ide e mirë në kohë kur atë çka sheh në ekran mund ta shohësh edhe jashtë dritares.
Last of Us zhvillohet rreth historisë së Joel, një kontrabandist i cili mundohet të mbijetojë në një botë post apokaliptike. Zombie qarkullojnë kudo nëpër botë jashtë qyteteve të karantinuara për të mbrojtur të mbijetuarit. Joel ka detyrën e rëndë të udhëtimit nëpër botë në kërkim të një ilaçi për njerëzimin ndërkohë që duhet të kujdeset për vajzën e tij. Ndonjëherë duhet të ecë nëpër rrugë njëherë plot me jetë tanimë të mbushura me trupa të kalbur që kërkojnë të të hanë trutë.
E nëse je prind fakti që duhet të kujdesesh edhe për një fëmijë vetëm i përkeqëson gjërat.
Nga pikëpamja e dinamikës, loja është mjaft e arrirë,nga spektri i gjërë i aksionit apo armëve deri tek aftësitë e fshehjes, tek aftësia për të dëgjuar pas mureve, për të parashikuar aksionin që po të pret. Më shumë sesa një lojë horror është një ndjesi e vazhdueshme tensioni. I ulur në cep të karriges duhet të jesh gjithmonë gati për çka vjen më pas teksa shëtit rrugët e boshatisura të botës.
Një skenar tërheqës kur nuk ngjason edhe aq me realitetin ku po jeton. Në ditë të tilla të luash Last of Us të bën të dyshosh vërtetë në optimizmin e duhur apo në të ardhmen. 2 ditë lojë dhe sa herë që të dalësh për të bërë pazar do e shohësh veten duke dëgjuar zëra.
Nëse e ndjen veten kockë të fortë jepi pra por mos harro Geek Room të paralajmëroi.
—
Geek Room të këshillon të shohësh:
