Astronomët që përdorën teleskopin hapësinor James Webb (JWST) zbuluan të dhëna të reja befasuese për atmosferën e Plutonit, gati një dekadë pas zbulimeve të NASA-s me misionin New Horizons. Ky mision zbuloi se Plutoni, ndryshe nga sa mendohej më parë, ishte i mbuluar me një mjegull blu shumë-shtresore dhe komplekse që shtrihet mbi 300 kilometra mbi sipërfaqen e tij.
Kjo mjegull, e përbërë nga molekula organike që formohen nga ndërveprimi i dritës së diellit me metanin dhe azotin, jo vetëm që është vizualisht e veçantë, por edhe rregullon klimën e Plutonit. Sipas studimit të udhëhequr nga Tanguy Bertrand nga Observatori i Parisit, grimcat e mjegullës thithin dritën gjatë ditës dhe e lëshojnë atë si energji infra të kuqe natën, duke e ftohur atmosferën më shumë sesa gazrat e zakonshëm. Kjo shpjegon pse atmosfera e sipërme e Plutonit është rreth 30°C më e ftohtë se sa pritej.
Deri tani, ishte e vështirë të testohej kjo teori për shkak të ndërhyrjes nga hëna e madhe e Plutonit, Charon. Por instrumentet e avancuara infra të kuqe të JWST bënë të mundur dallimin e sinjaleve të tyre, duke konfirmuar parashikimet e vitit 2017 mbi shkëlqimin e mjegullës.
Këto zbulime hapin mundësi të reja për të studiuar klimën e ngjashme me atë të Plutonit në trupa të tjerë qiellorë si hëna Tritoni e Neptunit apo Titani i Saturnit. Studiuesit madje sugjerojnë se edhe Toka e hershme mund të ketë pasur një mjegull të tillë që ndihmoi në stabilizimin e temperaturave dhe krijimin e kushteve për jetën. Kështu, studimi i mjegullës së Plutonit mund të na ndihmojë të kuptojmë më mirë si kanë evoluar atmosferat planetare dhe vetë jeta në Tokë.
