Në vitin 2024, mesatarja e viteve që banorët shpenzonin duke punuar në BE arriti në 37.2 vite, një rritje prej 2.4 vitesh (+7%) krahasuar me vitin 2014, sipas Eurostat. Tashmë vërehet se brenda BE-së, shifrat variojnë nga 32.7 vite në Rumani deri në 43.8 vite në Holandë. Nëse përfshihen vendet kandidate dhe ato të EFTA-s, diapazoni shkon nga 30.2 vite në Turqi deri në 46.3 vite në Islandë.
Vendet nordike kryesojnë listën me numrin më të lartë të viteve të shpenzuara duke punuar: Islanda, Holanda, Suedia (43 vite), Danimarka (42.5), Norvegjia (41.2) dhe Finlanda (39.8).
Në Evropën Perëndimore, Zvicra (42.8), Irlanda (40.4) dhe Gjermania (40) kalojnë kufirin e 40 viteve, ndërsa Franca (37.3), Belgjika (35) dhe Luksemburgu (35.6) qëndrojnë pranë ose nën mesataren e BE-së.
Në Evropën Jugore, Portugalia (39.3) dhe Malta (39) kanë shifra të larta, ndërsa Italia (32.8), Greqia (34.8) dhe Spanja (36.5) janë dukshëm më të ulëta. Në Lindje, Hungaria (37.4) është mbi mesatare, por Rumania dhe Bullgaria mbeten më poshtë. Ballkani dhe Evropa Juglindore kanë jetëgjatësitë më të shkurtra: Turqia (30.2), Maqedonia e Veriut (31.5) dhe Mali i Zi (32.1).
Sipas Prof. Moritz Hess, diferencat lidhen me kërkesën për punë, moshën e daljes në pension dhe rregullat e tregut të punës. Vendet me moshë zyrtare pensioni më të lartë dhe pak mundësi për pension të parakohshëm shpenzojnë më tepër vite në punë. Gjithashtu, mungesa e diskriminimit ndaj punëtorëve të moshuar ndihmon në zgjatjen e karrierës.
Prof. Timo Anttila thekson se modeli familjar, sistemi i pensioneve dhe roli i kujdesit familjar ndikojnë në këto shifra. Sipas Eurostat, 81.5% e variacionit shpjegohet nga shkalla e pjesëmarrjes në fuqinë punëtore: sa më e lartë pjesëmarrja, aq më e gjatë jetëgjatësia e punës. Deri në vitin 2060, OECD parashikon që mosha mesatare e pensionit në BE të afrohet me 67 vjet, e në disa vende të kalojë 70 vjet.
